Το καραβάκι ήταν γεμάτο με εκείνους  που βλέποντάς τους χαλαρώνεις, μπαίνεις σε μια άλλη διάσταση χρόνου, τόπου, κατάστασης μαζί με μια φιλοσοφημένη χαλαρότητα. Οι ‘εναλλακτικοί’ που άφησαν για κάποιο διάστημα το γραφείο, την εταιρία, τις σπουδές και ήρθαν να ζήσουν κάτι ……; Η συμπλήρωση ας είναι δική σας. Τι κάνω άραγε εδώ; Χαχα..κάτσε να δούμε..Τσουπ να το και το δελφίνι χαρούμενο να ξεπηδά κάπου στη μέση της διαδρομής και όλοι να μαζευόμαστε στη μια μεριά..Πατώντας στο νησί σε περιμένουν κάτι μικρά λεωφορεία που θυμίζουν τον Πίπη με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και μέσα ακούς όλο γέλια και χαρές. Μια ανεμελιά ξεκινά από εκεί λες και ξαναγεννήθηκε η πενταήμερη με κιθάρες, κρεμασμένα sleeping bags, παντόφλες, σκηνές, μαγιό… Φτάνεις στην παραλία που επέλεξε η ψυχή σου και η ξυποληταρία ξεκινά…παιδιά, γονείς, ζευγάρια, παρέες ή μονάδες που νομίζεις πως βγήκαν από τη Γαλάζια Λίμνη κυκλοφορούν ανάμεσά μας και αναρωτιέσαι σε ποιο σκηνικό, σε ποια ταινία είσαι..

Λένε πως πάει στη Γαύδο όποιος ψάχνει το Νόημα ή όποιος το έχει βρει ήδη…Είναι ένα ενεργειακό μαγνητικό μέρος με θετικό πρόσημο και προσωπικά το νιώθεις με το που πατάς το πόδι σου στη γη εκεί. Χρόνος, κενό και αλλαγή πραγματικότητας εκεί και μετά.. Θεωρείται ενεργειακή πύλη, βρίσκεται στο νοτιότερο σημείο της Ευρώπης και ήταν το νησί των εξορίστων. Εκεί βρίσκεται και το οίκημα του Άρη Βελουχιώτη. Στις μέρες μας είναι τόπος  όλων όσων κάτι αναζητούν νιώθοντας το δέος της άγριας φύσης και της μοναδικής αίσθησης πως  βρίσκεσαι λίγο πιο πάνω από την Αφρική από την περίφημη Καρέκλα ή αλλιώς Θρόνο του Δία.

Θα μιλήσεις με τους ντόπιους (70  κάτοικοι συνολικά) και μη παραξενευτείς αν δεις τον ίδιο ή την ίδια σε ποικίλα πόστα. Μα καλά αναρωτιέσαι, πού τον είδα πριν;  Μπορείς άνετα να κοινωνικοποιηθείς..ω ναι στη Γαύδο καθώς αυτοί που ήρθαν  κάτι έχουν να μοιραστούν ή ακόμη να κατέβεις μαζί τους μεγάλα μονοπάτια χιλιομέτρων. Καπέλο, νερό και αθλητικά και καλό είναι όχι σαγιονιάρα όπως μερικές εδώ…παρολ΄αυτα το βγάλαμε το μονοπάτι! Μου θύμισε σχολειό..καθώς άλλοι ήμασταν τα πρωτάκια, άλλοι είχαν ξανάρθει και άλλοι ήταν οι παλιοί. Πώς να προτείνω  παραλίες από εδώ  καθώς ο καθένας θα βάλει στην καρδιά του αυτή που θα αισθανθεί. Τρυπητή, Σαρακίνικο, Ποταμός, Άγιος Ιωάννης, Κόρφος, Λαυρακάς, Λακούδι.. Όσες είδα είναι πανέμορφες με καταγάλανα νερά και βότσαλα, σμαραγδένιες πράσινες, με άμμο, κέδρους, βράχους και μαγικά τοπία…Η πριγκίπισσα Νταιάνα είχε κάποια αγαπημένη, όπου κολυμπούσε με τις ώρες λένε..Πήρε έτσι το όνομά της. Σε κάποιες έχεις πρόσβαση με τα πόδια και σε άλλες με βάρκα.. Κατερίνα, Ευγενία, Λουκά, Δημήτρη, Αντώνη, Μαρία, Χριστίνα και άλλα 6 περίπου άτομα ευχαριστώ που ήρθατε στο πεδίο μου και κάνατε αυτή την εκδρομή μοναδική μέσα στην καρδιά μου. Ρωτώντας πας στο νησί..βήμα βήμα, μονοπάτι μονοπάτι, κάθε μέρα είναι μια διαφορετική εξερεύνηση ή αν το θέλεις μπορείς απλά να αράξεις κάτω από έναν Κέδρο με σκιά. Άσε το κινητο, κάνε το digital detox σου ενωμένος με το φυσικό τοπίο. Είναι εκπληκτική η γείωση, η σύνδεση με τη φύση, τους ανθρώπους..η επιστροφή στην απλότητα. Το βράδυ ακούς το απαλό αεράκι και την ημέρα τα τζιτζίκια στο δικό τους χορό..Ενδείκνυται για την πρακτική της yoga, διαλογισμό, πεζοπορία και κολύμβηση.

Κράτησα στα χέρια μου τις πέτρες από την Τρυπητή..τους τις χάρισα καθώς θα μας ένωνε το νησί και ίσως βρεθούμε του χρόνου ή κάπου αλλού, όπως στην κατασκήνωση τα παιδιά με νέους, παλιούς..Μου αρέσει να παρατηρώ τα βότσαλα, τις πέτρες..Οι πέτρες μου θυμίζουν τους ανθρώπους..είναι όλες μοναδικές ,καμιά δε μοιάζει με άλλη και είναι πάρα πολλές…είναι όμως όλες από την ίδια Ουσία. Ωδή στην απλότητα λοιπόν, στην Καρδιά και στις ποιότητες που θα μας συντροφεύουν και τις άλλες εποχές. Έλα πάμε τώρα..ένας ψαράς είπε ότι θα έχει μποφόρ..να τον ακούσουμε άραγε; Δίκαια λοιπόν ήταν τον νήσι της Καλυψούς που μάγεψε τον Οδυσσέα. Μάλιστα λένε πως η ίδια η Γαύδος ήταν η Καλυψώ. Έτσι θα επιστρέφουμε..γιατί μας βρήκαμε ξανά εκεί.. Ευχαριστούμε!